با دلی اسوده اندر کودکی جای در دامان مادر داشتم
وز نهال قامت فرخ پدر سایه لی فرخنده بر سر داشتم
منطقی خاطر فریب و بذله گوی شیوه ای طناز و دلبر داشتم
کار من جز خنده و شادی نبود کی خبر از دیده تر داشتم
نه گرفتاری نه کاری داشتم وه چه فرخ روزگاری داشتم
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment